پژوهش حاضر به بررسی تاثیر یک برنامه آموزشی، مشاوره ای بر بهبود عملکرد سازگاری زوجین پرداخته است. به همین منظور سه سوال پژوهشی مطرح شد. در ابتدا منابع مطالعه گردید و بعد با درنظر گرفتن الگوهای رایج و مقتضیات فرهنگی برنامه عملی تدوین گردید. برنامه حاضر دارای ساختار مشخص و در طی 6جلسه 45دقیقه ای بوده است. در این تحقیق از طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون بدون گروه کنترل استفاده گردید. ابزارهای اندازه‌گیری شامل دو پرسشنامه بود. یکی از پرسشنامه ها توانایی افراد را در حیطه‌های نگرش و رفتار اندازه‌گیری کرد. پرسشنامه دیگر نیز میزان سازگاری زناشویی را مورد بررسی قرار داد. تعداد گروههای مورد مطالعه 25گروه بودند که بطور داوطلبانه در آموزشها شرکت کرده بودند. بعد از جمع آوری اطلاعات، داده‌ها با استفاده از روشهای آماری مورد نیاز (مقایسه‌ی میانگین گروههای همبسته و مستقل تجزیه و تحلیل واریانس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.