طبیعت‌گرایی بر این فرض مبتنی است که طبیعت بنیاد واقعیت است. طبیعت فی‌النفسه نظامی کلی است که تمامیت هستی از جمله انسان و طبیعت انسانی را در برمی‌گیرد و تبیین می‌کند. طبیعت‌گرایی بر این باور است که قلمرو واحدی از واقعیت وجود دارد و آن ماده در حال حرکت است. ژان ژاک روسو بین دیدگاهی رمانتیکی درباره طبیعت انسان و چشم انداز عقل گرایانه عصر روشنگری در نوسان بود.